Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quis enim redargueret? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ubi ut eam caperet aut quando? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Quorum altera prosunt, nocent altera.

Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quis istum dolorem timet? In schola desinis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

• Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
• Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.
• Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
• Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

1. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
2. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
3. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
4. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quod iam a me expectare noli. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Sed tamen intellego quid velit.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ecce aliud simile dissimile. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum hoc idem saepe faciamus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quis Aristidem non mortuum diligit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Conferam avum tuum Drusum cum C.

Facillimum id quidem est, inquam. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Si enim ad populum me vocas, eum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quis negat?

Contineo me ab exemplis.

Nam quid possumus facere melius? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Nemo igitur esse beatus potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

• Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
• Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
• Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
• Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.