Drug Case on Wall Street

Accidental, Financial, Violence / dlallp / October 8, 2020

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; An nisi populari fama? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quo modo autem philosophus loquitur? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quid iudicant sensus? Nihilo magis. Nihil enim hoc differt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Quod quidem nobis non saepe contingit.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Dat enim intervalla et relaxat. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quod iam a me expectare noli. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Bonum valitudo: miser morbus.
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete audiendi sunt.
Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Quid, de quo nulla dissensio est? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tanta vis admonitionis inest in locis; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Drug Case on Wall Street Read More »

Matrix Tax Invasion

Accidental, Financial / dlallp / October 8, 2020

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum dixisset, finem ille. At enim iam dicitis virtutem non posse constitui, si ea, quae extra virtutem sint, ad beate vivendum pertineant. Ita credo. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Erit enim mecum, si tecum erit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Urgent tamen et nihil remittunt.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Neutrum vero, inquit ille.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quo modo autem philosophus loquitur? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Et nemo nimium beatus est; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Cur haec eadem Democritus? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Matrix Tax Invasion Read More »

Travel Insurance Compensation

Accidental, Violence / dlallp / October 8, 2020

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
At hoc in eo M.
Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Duo Reges: constructio interrete.

Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed quod proximum fuit non vidit. Non igitur bene. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cui Tubuli nomen odio non est? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Verum hoc idem saepe faciamus. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tubulo putas dicere? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cave putes quicquam esse verius. Quod totum contra est.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quibus ego vehementer assentior. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

An hoc usque quaque, aliter in vita?

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Travel Insurance Compensation Read More »

Portfolio