Privacy illegal Matter

Financial, Violence / dlallp / October 8, 2020

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Hoc tu nunc in illo probas.

Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Si enim ad populum me vocas, eum. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.

Praeclare hoc quidem.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Quare conare, quaeso.
Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Quae sequuntur igitur? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Respondeat totidem verbis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. An tu me de L. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Privacy illegal Matter Read More »

Drug Case on Wall Street

Accidental, Financial, Violence / dlallp / October 8, 2020

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; An nisi populari fama? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quo modo autem philosophus loquitur? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quid iudicant sensus? Nihilo magis. Nihil enim hoc differt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Quod quidem nobis non saepe contingit.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Dat enim intervalla et relaxat. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quod iam a me expectare noli. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Bonum valitudo: miser morbus.
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete audiendi sunt.
Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Quid, de quo nulla dissensio est? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tanta vis admonitionis inest in locis; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Drug Case on Wall Street Read More »

Matrix Tax Invasion

Accidental, Financial / dlallp / October 8, 2020

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum dixisset, finem ille. At enim iam dicitis virtutem non posse constitui, si ea, quae extra virtutem sint, ad beate vivendum pertineant. Ita credo. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Erit enim mecum, si tecum erit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Urgent tamen et nihil remittunt.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Neutrum vero, inquit ille.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quo modo autem philosophus loquitur? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Et nemo nimium beatus est; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Cur haec eadem Democritus? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Matrix Tax Invasion Read More »

Financial